ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Η ΑΤΙΚ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ! Κινητοποιήσεις με αίτημα να μην εκδοθούν οι τρεις Τούρκοι αγωνιστές

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΜΑΗ, 11:00 π.μ.,

στο Γερμανικό Προξενείο (Λεωφόρος Μεγ. Αλεξάνδρου)

Σε σύσκεψη πλήθους πολιτικών συλλογικοτήτων που έγινε στην Θεσσαλονίκη αποφασίστηκε η οργάνωση κινητοποιήσεων αλληλεγγύης στους τρεις τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες-αγωνιστές της ΑΤΙΚ που κρατούνται στις ελληνικές φυλακές με εντάλματα των γερμανικών και γαλλικών δικαστικών αρχών και κινδυνεύουν να εκδοθούν με κίνδυνο να καταλήξουν στα χέρια του στρατοκρατικού καθεστώτος της Άγκυρας.
Έτσι αποφασίστηκε να πραγματοποιηθεί παρέμβαση ενημέρωσης την Τρίτη 19 του Μάη στις 7:00 μ.μ. στο κέντρο της πόλης με αφετηρία το Άγαλμα του Βενιζέλου και το Σάββατο 23 του Μάη στις 11:00 π.μ., μαζική παρέμβαση διαμαρτυρίας στο Γερμανικό Προξενείο. Θα κυκλοφορήσει η προκήρυξη και η αφίσα της Επιτροπής Υποστήριξης.
Με αίτημα να ελευθερωθούν οι τρεις Τούρκοι αγωνιστές και να μην εκδοθούν σε Γερμανία-Γαλλία, όπως ήδη αποφάσισαν για τον ένα από αυτούς, οι ελληνικές δικαστικές αρχές, ζητάνε με ψηφίσματα τους πλήθος κοινωνικών και συνδικαλιστικών φορέων της Θεσσαλονίκης. Μεταξύ αυτών το Εργατικό Κέντρο, η ΕΔΟΘ, η ΕΝΙΘ, σύλλογοι δασκάλων και καθηγητών, σωματεία εργαζόμενων στους ΟΤΑ, το συνδικάτο Ιματισμού, εργαζόμενοι σε νοσοκομεία, δημοτικές κινήσεις, φοιτητικοί σύλλογοι, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία κ.α

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΤΙΚ!

ΝΑ ΜΗΝ ΕΚΔΟΘΟΥΝ!

Στο πλαίσιο μιας συνολικότερης επιχείρησης στην Ευρώπη, το διάστημα 15-18 Απρίλη, οι αρχές προχώρησαν με βίαιο και τρομοκρατικό τρόπο στη σύλληψη 13 Τούρκων αγωνιστών (7 στη Γερμανία, 4 στην Ελλάδα, 1 στην Ελβετία και 1 στη Γαλλία). Οι αγωνιστές αυτοί, που δραστηριοποιούνται στο πλαίσιο της ΑΤΙΚ (Συνομοσπονδία Τούρκων Εργατών στην Ευρώπη), έχουν φυλακιστεί για πολλά χρόνια απ΄ το αντιδραστικό καθεστώς της Τουρκίας, σε φυλακές σαν κι αυτή του Ντιγιαρμπακίρ, λόγω της πλούσιας αγωνιστικής πολιτικής τους δράσης, έχουν βασανιστεί και πολλοί απ΄ αυτούς έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ έχουν συμμετάσχει και σε απεργίες πείνας. Όπως και στις άλλες χώρες, έτσι και στη χώρα μας, οι 4 αγωνιστές που συνελήφθησαν δεν κατηγορούνται για συγκεκριμένες πράξεις, αλλά για την ίδια την αγωνιστική τους δράση και τα πολιτικά τους φρονήματα. Κατηγορούνται ότι είναι μέλη του TKP/ML (ΚΚ Τουρκίας/Μαρξιστικό-Λενινιστικό) το οποίο, όπως και όλες οι αριστερές επαναστατικές οργανώσεις στην Τουρκία, είναι «παράνομο».
Απ’ τους 4 που συνελήφθησαν στη χώρα μας, συνεχίζουν να κρατούνται οι 3, οι Gültekin Erol, Kaya Turgut, Pektaş Deniz μετά την απελευθέρωση της Ozdemir Arzu η οποία απαλλάχθηκε στις 30/4 απ’ την κατηγορία για «παράνομη είσοδο» στη χώρα που της είχε απαγγελθεί, παρότι είχε υποβάλει άμεσα αίτημα για πολιτικό άσυλο και η οποία είχε διασωθεί, μετά από κινητοποίηση, από απόπειρα των ελληνικών αρχών για άμεση απέλαση της στην Τουρκία. Οι υπόλοιποι αγωνιστές που κρατούνται στις φυλακές, (οι δύο ζητούν Άσυλο κι ο ένας είναι γερμανός υπήκοος) κινδυνεύουν με έκδοση στη Γερμανία ή στην Τουρκία, γεγονός που θα σημάνει γι’ αυτούς φυλάκιση – μέχρι και ισόβια – και κίνδυνο για τη ζωή τους! Καταγγέλλουμε επίσης την κράτηση και τους βασανισμούς που δέχονται κι άλλοι αγωνιστές απ΄ την Τουρκία που έχουν διασπαρεί σε τέσσερεις διαφορετικές φυλακές στην Ελλάδα. Ο Bilgehan Karpat μάλιστα τέθηκε σε καθεστώς απομόνωσης στις φυλακές της Κέρκυρας, γιατί αρνήθηκε να υποστεί τον εξευτελιστικό σωματικό έλεγχο.
Είναι φανερό πως πρόκειται για στοχοποίηση και ποινικοποίηση αγωνιστών απ΄ τους ιμπεριαλιστές της Ε.Ε. και τους μηχανισμούς καταστολής που διαθέτουν, για φρονηματικές διώξεις, στο πλαίσιο της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής, της ενίσχυσης της πολιτικής της τρομοκράτησης και της καταστολής, ενάντια στους ίδιους τους λαούς τους, σε πρόσφυγες και μετανάστες, σε αγωνιστές.
Οι ελληνικές αρχές ταυτίζονται με την πολιτική αυτή και την εφαρμόζουν. Οι αγωνιστές αυτοί πρέπει να αφεθούν ΑΜΕΣΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ, να ΜΗΝ ΕΚΔΟΘΟΥΝ πουθενά και να τους χορηγηθεί άμεσα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ! Σε περίπτωση που δε συμβεί αυτό, η ελληνική κυβέρνηση θα είναι ΥΠΕΥΘΥΝΗ για οτιδήποτε τους συμβεί!
Να αναπτύξουμε πλούσια μαζική δράση για να σώσουμε τη ζωή των αγωνιστών αυτών! Με παρεμβάσεις, κινητοποιήσεις, έκδοση ψηφισμάτων μαζικών φορέων. Ήδη σε πολλές χώρες του κόσμου πραγματοποιούνται μαζικές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις.

Επιτροπή Υποστήριξης

Τιμούμε την 8η Μάρτη, σαν μέρα τιμής των αγώνων των εργατριών γυναικών!

Μέρα τιμής της γυναίκας, μέρα τιμής των αγώνων των εργατριών γυναικών της Νέας Υόρκης το 1857, που βγήκαν δυναμικά στους δρόμους για να διεκδικήσουν μείωση των ωρών εργασίας, καλύτερο μεροκάματο και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής, μέρα που στάθηκε ορόσημο για τους αγώνες των γυναικών όλου του κόσμου.

Αυτή τη μέρα διάλεξε ο Δήμαρχος του δήμου Κορδελιού Ευόσμου για να δείξει πως οι μηχανισμοί της εξουσίας θέλουν την γυναίκα. Εθελόντρια, εκμεταλλευόμενη και προπάντων όμορφη για αυτό σαν αντάλλαγμα θα της προσφέρει συμβουλές ομορφιάς! Θα αφήσουμε την ανακοίνωση του δήμαρχου να μας τα πει:

«Από Γυναίκα σε Γυναίκα. Όταν η αλληλεγγύη … συναντά την ομορφιά». Στη συγκεκριμένη εκδήλωση οι Γυναίκες θα προσφέρουν τρόφιμα μακράς διαρκείας, είδη υπόδησης και ένδυσης και ως ανταπόδοση της αλληλέγγυας πράξης τους, θα ενημερωθούν και θα τους προσφερθούν δωρεάν συμβουλές και υπηρεσίες ομορφιάς. Τα τρόφιμα που θα συγκεντρωθούν θα προσφερθούν σε οικογένειες απόρων και ανέργων συνδημοτών.

«Η προσφορά της  Γυναίκας είναι μεγάλη  και  καθημερινή στην οικογένεια και στην κοινωνία.  Η σύγχρονη Γυναίκα καλείται να ανταποκριθεί σε πολλαπλούς και δύσκολους ρόλους παράλληλα με τα παραδοσιακά καθήκοντα της κόρης, της συζύγου  και της μητέρας. Ωστόσο, παρά τις διεκδικήσεις και τις κατακτήσεις των γυναικών παρά τις θεσμικές παρεμβάσεις για την ισότιμη εξέλιξη τους με τους άνδρες εξακολουθούν δυστυχώς να υπάρχουν διακρίσεις και ανισότητες. Φέτος αυτός ο εορτασμός βρίσκει τις Ελληνίδες περισσότερο αγχωμένες, προβληματισμένες, απαισιόδοξες γιατί εκτός από τα δικά τους προβλήματα έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με την οικονομική κρίση στην οικογένεια τους, και κυρίως με την  αβεβαιότητα για το αύριο που απειλεί πλέον την επιβίωση κάθε ελληνικής οικογένειας. Σήμερα η γυναίκα καλείται να στηρίξει όχι μόνον τον εαυτό της αλλά και την οικογένεια της με δυναμισμό και χαμόγελο γιατί η γυναίκα είναι ταυτισμένη με την αγάπη  την ελπίδα την προσφορά και τον εθελοντισμό. Εμείς ως Δήμος στο μέτρο των δυνατοτήτων, των αρμοδιοτήτων αλλά και των πολύ περιορισμένων οικονομικών μας, δημιουργούμε τον Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών, στηρίζουμε την εργαζόμενη γυναίκα  και μητέρα,  με 12 παιδικούς σταθμούς, 2 ΚΔΑΠ και  2ΚΔΑΝ.  Εφαρμόζουμε για  όλες τις γυναίκες Προγράμματα Κοινωνικής Στήριξης, Μέριμνας, Βοήθειας στο Σπίτι, Πολιτισμού και Αθλητισμού αλλά παράλληλα στηρίζουμε και κάθε γυναικεία πρωτοβουλία που αναπτύσσεται στο Δήμο μας» δήλωσε ο Δήμαρχος Κορδελιού Ευόσμου κ. Στάθης Λαφαζανίδης ευχόμενος ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όλες τις γυναίκες του κόσμου.

Όχι δήμαρχε, οι γυναίκες δεν είναι έτσι που θέλετε να τις παρουσιάσετε σαν αδελφές του ελέους, που αυτό που τις λείπει είναι οι οδηγίες ομορφιάς.

Οι γυναίκες είναι εκείνες οι εργαζόμενες που ισότιμα με τους άνδρες συναδέλφους τους, έδωσαν μεγάλο και δύσκολο αγώνα τέσσερις μήνες στον δήμο. Είναι οι απλήρωτες που δεν χάσατε ευκαιρία εσείς και οι όμοιοί σας στις προηγούμενες εκλογές, να τάζετε στις ομιλίες σας ότι μόλις βγείτε θα τις πληρώσετε. Αλήθεια έρχονται ξανά εκλογές, γρήγορα που περνάει ο καιρός αν είσαι δήμαρχος, αν όμως είσαι απλήρωτος, αν σου χρωστούν  έως και 24 μισθούς, περνάει βασανιστικά χωρίς τα απαραίτητα για το σπίτι. Είναι οι απλήρωτες εργαζόμενες του δήμου σας που δεν μπορούν ακόμη να χωνέψουν πως αντί για τις οφειλόμενες αποδοχές τις καλέσατε να τις δώσετε σακούλα ελεημοσύνης την Πρωτοχρονιά. Είναι οι εργαζόμενες και άνεργες της γειτονιάς που βγαίνουν και αντιστέκονται στα μέτρα των μνημονίων, στα χαράτσια, στις δολοφονικές κεραίες, στην υποβάθμιση του κέντρου υγείας, στην κατάργηση της δωρεάν παιδείας…

Είναι οι γυναίκες που καμάρωσαν τις γυναίκες των χαλυβουργών, τις γυναίκες της Χαλκιδικής, τις γυναίκες της Ευκαρπίας, που εκφράζουν αμέριστη την συμπαράστασή τους στους αγώνες, που διαδηλώνουν για την ζωή τη δική τους και των οικογενειών τους.

Πραγματικά της πρέπουν τιμές της μέρας της γυναίκας!

8 του Μάρτη: Η στάση των γυναικών των χαλυβουργών τιμούν τη μέρα όπως τις αξίζει, όχι μια μέρα, αλλά 120 μέρες απεργίας!

Σκεφτήκαμε τι θα γράψουμε στο blog για τη μέρα της γυναίκας και σαν να είχαμε συμφωνήσει από πριν είπαμε όλοι για τις γυναίκες των απεργών χαλυβουργών. Η στάση τους, η συγκρότηση του αγώνα τους δίπλα στους απεργούς, μπροστά όταν και όπου χρειαστεί δίνουν μαθήματα αγώνα και ζωής σε όλες τις γυναίκες.

«Οι χαλυβουργοί σήκωσαν το κεφάλι και σε μας αρμόζει να σταθούμε δίπλα τους. Ανοίξανε όχι δρόμο, αλλά λεωφόρο ολόκληρη και τώρα πρέπει να τη διαβούμε όλοι», δηλώνουν με θάρρος και αποφασισμένες να σταθούν με το κεφάλι ψηλά.(σύσκεψη της Κυριακής)

Αντιγράφουμε παλιότερο ρεπορτάζ της Μαρίνας Σιώζου στο εθνος:

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ ΔΙΝΟΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟΥ-ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Η ΑΠΕΡΓΙΑ!!

Βρίσκονται πίσω από τους εργάτες της Χαλυβουργίας Ελλάδας και ενωμένες προσπαθούν να κρατήσουν όρθια τα ρημαγμένα νοικοκυριά τους.
«Εχω την τιμή να είμαι σύζυγος χαλυβουργού. Ενός απεργού που αγωνίζεται μαζί με τους συναδέλφους του 70 μέρες τώρα, μπροστά στις πύλες του εργοστασίου. Αισθανόμαστε ιδιαίτερη περηφάνια που οι δικοί μας σύντροφοι επέλεξαν τον δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας. Επέλεξαν τον αγώνα για να υπερασπιστούν το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας. Αυτός είναι και ο λόγος που συγκροτήσαμε την Επιτροπή Γυναικών Χαλυβουργών, που στόχο έχει να στηρίξει τον αγώνα τους και να τους δώσει κουράγιο να συνεχίσουν».

Στα λόγια αυτά της Μαρίας Δελλή, συζύγου απεργού και προέδρου της Επιτροπής, συμπυκνώνεται η ακλόνητη πεποίθησή τους για τον δίκαιο του αγώνα των ανθρώπων τους και η άνευ όρων στήριξη των κινητοποιήσεών τους.
Η Μαρία Δελλή, η Γαρυφαλλιά Μαντά, η Αναστασία Μυγδαλιά και η Μαρία Παπαμάρκου είναι ορισμένες από τις γυναίκες των απεργών χαλυβουργών που μίλησαν στο «Εθνος της Κυριακής» για τον αγώνα που δίνουν πλέον καθημερινά και οι ίδιες δίπλα στους συζύγους τους.Η παραμονή τους στον προαύλιο χώρο του εργοστασίου, ακόμη και τις γιορτές, το έχει καταστήσει δεύτερο σπίτι τους. Δεκάδες πανό συμπαράστασης στα κάγκελα και τους απεργούς γύρω από τα βαρέλια με τη φωτιά για να ζεσταίνονται από το κρύο και τις βροχές είναι η εικόνα που αντικρίζει κανείς με το που πλησιάζει τις πύλες του εργοστασίου της Χαλυβουργίας Ελλάδας στον Ασπρόπυργο.
Εκατοντάδες είναι τα μηνύματα αλληλεγγύης και συμπαράστασης από τον κόσμο, από συλλόγους, συνδικάτα, μέχρι και από το εξωτερικό, όπως Χιλή, Περού, Αργεντινή, Φιλιππίνες και Ρωσία.«Πολλές από εμάς μπήκαμε μέσα στο εργοστάσιο για πρώτη φορά και νιώσαμε δέος βλέποντας τις συνθήκες εργασίας», μας εξηγεί η Μαρία Δελλή. «Στις οικογένειες υπάρχουν μεγάλες ανάγκες, που έτσι κι αλλιώς δεν τα έβγαζαν πέρα με 800 ή 1.500 ευρώ μισθούς, για όποιον έχει πάνω από 28 χρόνια στην εταιρεία. Τίποτα δεν ήταν εύκολο στη ζωή μας, τίποτα δεν μας χαρίστηκε, ό,τι έχουμε το αποκτήσαμε με κόπο και πολλή δουλειά. Κάποιες από εμάς είμαστε άνεργες ή εργαζόμαστε για ψίχουλα.
Από την εταιρεία έρχονται στα σπίτια μας, μας απειλούν με την απόλυση των συζύγων μας για να τους πιέσουμε και να σπάσουν την απεργία. Με 500 ευρώ δεν μπορούμε να ζήσουμε! Τα παιδιά μας είναι περήφανα για τους πατεράδες τους. Παίρνουν μαθήματα ζωής», προσθέτει η ίδια.
Με το κεφάλι ψηλά
Κατά την επίσκεψή μας στο εργοστάσιο συναντήσαμε και την 34χρονη Γαρυφαλλιά Μαντά, μητέρα 6 παιδιών, που ο σύζυγός της εργάζεται στη Χαλυβουργία πάνω από 13 χρόνια. «Αντέχεις;» τη ρωτάμε και η ίδια απαντά χαμογελώντας: «Στέκομαι όρθια με το κεφάλι ψηλά, δίπλα στον άντρα μου. Αν αντέχει αυτός, πρέπει να ατσαλωθούμε και εμείς. Σε σπίτι με ενοίκιο μένουμε, δεν εργάζομαι, αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Με έξι παιδιά ανήλικα δεν είναι εύκολα τα πράγματα, οι υποχρεώσεις είναι πάρα πολλές, ωστόσο τα παιδιά θαυμάζουν τον πατέρα τους και έχουν καταλάβει ότι δεν νικά εκείνος που έχει δίκιο, αλλά αυτός που παλεύει γι’ αυτό. Για μένα όλοι οι απεργοί είναι ήρωες».

Καθοριστικής σημασίας έχει αποδειχτεί η συγκρότηση της Επιτροπής Γυναικών Χαλυβουργών, καθώς, εκτός ότι έχει συσπειρώσει τις οικογένειες των απεργών, σύμφωνα με την 38χρονη Μαρία Παπαμάρκου, μητέρα 4 παιδιών, δίνει και πρακτικές λύσεις: «Πηγαίνουμε στους δήμους, στα φροντιστήρια, στους σπιτονοικοκύρηδες ζητώντας, στο πλαίσιο της αλληλεγγύης, να μην πληρωθούν.
Θυμάμαι ότι τις πρώτες δέκα μέρες της απεργίας είχα λυγίσει. Ελεγα, στον σύζυγό μου, Γιώργο, ότι δεν θα τα βγάλουμε πέρα γιατί σκεφτόμουν ότι μόνο αυτός εργάζεται αυτήν τη στιγμή. Σπίτι δικό μας δεν έχουμε, ο πατέρας μου μάς φιλοξενεί, τα παιδιά είναι πολύ μικρά.
Ενιωθα τρομερή απόγνωση, αλλά βλέποντας όλον αυτόν τον κόσμο να στηρίζει τον αγώνα των συζύγων μας, δίνοντας χρήματα από το υστέρημά του, τρόφιμα, ψηφίσματα συμπαράστασης, πείσμωσα. Εδώ που φτάσαμε, δεν έχει γυρισμό για μας. Είμαστε δίπλα τους και παίρνουμε δύναμη από τη δύναμή τους!»
Μαρίνα Ζιώζιου
marina@pegasus.gr